Voor het ForYou Magazine heb ik een artikel geschrever over hoe kinderen geholpen worden door speltherapie om trauma’s te kunnen verwerken. Dit artikel wil ik jullie natuurlijk niet laten ontgaan.
Dordrecht-Spel-1
Categorie archieven: Media
“Ik durf bijna niet te kijken”
“Ik durf bijna niet te kijken”, is de titel van het mijn publicatie in “Spelenderwijs”, vakblad voor speltherapie.
Het artikel is gepubliceerd in het juninummer van 2015 en is een bewerking van mijn afstudeerscriptie voor de Opleiding Speltherapie.
“Ik durf bijna niet te kijken”, zegt Mo. Zijn hand zweeft boven een kaartje van het memoriespel dat voor ons op tafel ligt. Zijn hele houding en mimiek getuigen van het belang van die éne zin, van die éne handeling die hij bijna niet durft uit te voeren.
Dit kleine fragment uit een spelsessie, vormt de essentie van het onderwerp: welke betekenis kan er verleend worden aan de keuze voor een bepaald gezelschapsspel, aan de speelwijze en aan de omgang met spelregels. Binnen de cliënt-centered speltherapie was tot een jaar of 20 geleden gezelschapsspel “not-done”, het werd gezien als afweer, vermijding en de therapeutische thema’s zouden bij het spelen van een gezelschapsspel niet aan de orde komen. Maar is dat wel zo? Waarom zouden die thema’s niet net zo goed aan de orde komen bij een spelletje memorie? Als er vanuit gegaan wordt dat de keuze van een kind voor dat éne spelfiguur niet toevallig is, maar symbool staat voor een deel van zichzelf of zijn omgeving, waarom zou dat dan ineens niet gelden bij gezelschapsspel? Wat is de betekenis van de keuze van Mo voor een spelletje memorie? Waarom durft hij bijna niet te kijken? Wat mag er in zijn leven niet gezien worden of is er mogelijk niet gezien? Wanneer we ons als therapeut die vragen stellen, dan blijkt er een hele wereld aan mogelijke betekenissen verborgen te liggen binnen het spelen van een gezelschapsspel.